Ter nagedachtenis

In Memoriam

Lilly 03/08/2000 - 09/03/2010

Old English Sheepdog (OES) ook wel Bobtail genoemd.

In stille herinnering aan de honden van mijn meesteres, die dierbare en loyale metgezellen waren in hun leven.

Lilly, een Old English Sheepdog - OES teef, vergezelde mijn baasje meer dan 10 jaar tot 3 september 2010. Ze was ernstig ziek en leed aan pijn. Helaas was er op dit moment geen kans meer op herstel. Met een bezwaard hart besloot mama de laatste stap te zetten om haar trouwe dierbare vriendin verder leed te besparen. Lilly viel vredig in slaap in Frauli's arm. Tot op de dag van vandaag mis ik mijn prinses en al haar andere loyale harten nog steeds zo erg.
Het begon met de liefde voor honden met Rex (1981), hij overleefde de aanval van een Duitse Dog niet, daarna Bell - een oude Duitse herdershond (1981), die zijn plicht bij de douane niet meer kon doen vanwege een chronische otitis media en was met pensioen en ga zo maar door, en jaren later moest hij worden gedood door een kogel van een kwaadaardige vreemdeling.
Alf en Bobby hebben allebei ook OES. Alf stierf bij een auto-ongeluk en Bobby kwam naar mij toe als senior (8 jaar) en stierf na slechts 2 jaar leukemie op 10-jarige leeftijd.
Ook een kleine pup van Lilly, Janek, geboren in 2004, stierf kort nadat hij aan zijn nieuwe familie was gegeven op de prille leeftijd van 4 maanden met een verdraaide maag.
Dankzij: Jullie allemaal, mijn harige vrienden, draag ik in mijn hart met diepe liefde. Ik streel je in mijn gedachten en dromen. en ik wou dat ik graag meer van je had willen leren, net zoals het vandaag mogelijk is. Ik dank je voor je liefde, genegenheid, loyaliteit en voor alles wat je me voor mijn leven hebt gegeven.
Je was er voor me toen ik me niet zo goed voelde, je troostte me en maakte me weer aan het lachen. Ik heb geleerd dat liefde, geduld, loyaliteit en opoffering voor een wezen het hoogste goed in het leven zijn.
Jullie waren ook erg liefdevolle, geduldige wezens voor mijn kinderen en jullie brachten ook de zon in hun harten.


Ik zal je onderweg een klein gedichtje geven:
Een goede hond gaat nooit dood

Een goede hond sterft nooit -
hij is altijd aanwezig.
Hij loopt naast je op koele herfstdagen,
als de vorst over de velden strijkt
en de winter komt dichterbij
zijn hoofd ligt teder in je hand
zoals vroeger.

Mary Carolyn Davies
In eeuwige liefde en dankbaarheid voor al uw onmisbare loyaliteit en toewijding

Uw minnares Conny
Een brug verbindt hemel en aarde.


Ze worden genoemd vanwege de vele kleuren

"Brug van de regenboog".
Aan deze kant van de regenboog ligt een land van weilanden, heuvels en weelderig groen gras.
Als een geliefd dier op aarde voor altijd in slaap is gevallen, gaat het naar deze prachtige plek.

Er is daar altijd iets te eten en te drinken, en het is warm - het is prachtig lenteweer.
De oude en zieke dieren zijn hier weer jong en gezond. Ze spelen de hele dag samen. Er is maar één ding dat ze missen:
Ze zijn niet bij de mensen van wie ze zoveel hielden op aarde.
Dus rennen en spelen ze elke dag samen, tot op een dag plotseling iemand stopt en opkijkt: de neus trilt, de oren springen omhoog en de ogen worden echt groot!
Ineens rent hij de groep uit en vliegt hij letterlijk over de groene weide. De poten dragen het steeds sneller. Het zag je !!!
En als jij en je speciale vriend elkaar ontmoeten, neem je hem in je armen en houd je hem stevig vast.
Je gezicht wordt keer op keer gekust en je kijkt in de ogen van je geliefde dier, dat zo lang uit je leven is verdwenen, maar nooit vanuit je hart.
Dan steek je samen de brug van de regenboog over, om nooit meer gescheiden te worden.
Share by: